Opisy terapii

DIAGNOSTYKA NIEMOWLĄT: DIAGNOSTYKA PRECHTLA, TIMP I HINE

DIAGNOSTYKA METODĄ PRECHTLA – bada spontaniczną aktywność niemowląt od 8-9 tygodnia życia płodowego i trwającą do 4 miesiąca życia (General Movements Assessment) pozwalającą na jakościową ocenę globalnych wzorców motorycznych , ocenia funkcjonalnie pracę centralnego układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju. Opisano charakterystyczne prawidłowe wzorce ruchu oraz te, których jakość jest nieprawidłowa. W przypadku znacznej części dzieci, u których zaobserwowano we wspomnianym okresie nieprawidłowe wzorce globalne ruchu zaobserwowano później trwałe objawy neurologiczne.

Metoda Prechtla jest wystandaryzowaną metodą, która spełnia wymogi Evidenced Based Medicine (praktyki opartej na dowodach naukowych), powszechnie jest uznawana za czułe narzędzie diagnostyczne, która pozwala wykrywać nieprawidłowości bardzo wcześnie i prognozować rozwój motoryczny niemowlęcia. Badanie wykazuje wysoką wrażliwość we wczesnym diagnozowaniu mózgowego porażenia dziecięcego.

TIMP – umożliwia ocenę wzorców postawy i ruchu, które prezentują pacjenci w pierwszych miesiącach życia w odpowiedzi na bodźce z otoczenia. Test używany jest do oceny niemowlęcia od 34 tygodnia życia (dzieci urodzone przedwcześnie) do ukończenia 4 miesiąca życia. Test składa się z dwóch części: oceny motoryki spontanicznej – czyli bez naszej ingerencji oraz oceny na podstawie testów ruchowych i wykazuje dużą wrażliwość na nieprawidłowości rozwojowe i opóźnienia.

HINE (HAMMERSMITH INFANT NEUROLOGICAL EXAMINATION) – Ocenia niemowlęta w wieku 2-24 miesiąca życia, badanie wykazuje wysoką wrażliwość we wczesnym diagnozowaniu mózgowego porażenia dziecięcego. Zalecane jest stosowanie HINE szczególnie w sytuacjach gdzie nie można zastosować bardziej przewidywalnych narzędzi takich jak rezonans magnetyczny czy GM (General Movements).

NDT-BOBATH I NDT-BOBATH BABY

Neurorozwojowa koncepcja, która została stworzona przez małżeństwo Bobath w latach 40 XX wieku. Dedykowana jest dzieciom i niemowlętom, u których stwierdzono zaburzenia rozwoju psychoruchowego. Wykorzystując wszechstronną stymulację rozwoju umożliwiamy uzyskanie niezależności w życiu i maksymalne wykorzystanie własnych umiejętności. Główne zasady koncepcji NDT-Bobath wpływają na:

  • prawidłowy rozkład napięcia mięśniowego – obniżając podwyższone i podwyższając obniżone co umożliwiają odpowiednio dobrane techniki wspomagania prawidłowych wzorców ruchowych
  • hamowanie odruchów, które nie są prawidłowe
  • wspomaganie i prawidłowe prowadzenie ruchu oraz utrwalenie zdobytych umiejętności ruchowych w czynnościach dnia codziennego

Usprawnianie NDT-Bobath jest szczególnie ważne w terapii niemowląt i dzieci gdyż współgra z biologicznym rytmem dnia. Właściwa pielęgnacja, noszenie dziecka, karmienie czy zabawa to dobre momenty na utrwalenie wzorców ruchowych, które ćwiczone były przez fizjoterapeutę. W celu uzyskania jak najlepszych efektów terapeutycznych ważna jest współpraca rodzica z terapeutą i kontynuacja wykonywania zaleceń przez rodziców/opiekunów.

Metodę stosuje się przede wszystkim u dzieci z:

  • MPD – Mózgowym Porażeniem Dziecięcym
  • opóźnieniem rozwoju psychoruchowego
  • grupy ryzyka m.in. urodzone przedwcześnie
  • kręczem szyi
  • asymetrią ułożenia ciała
  • ZOKN (zaburzeniem ośrodkowej koordynacji nerwowej)
  • uszkodzeniem splotu ramiennego
  • przepukliną oponowo-rdzeniową
  • wodogłowiem
  • wzmożonym lub obniżonym napięciem mięśniowym
  • chorobami neurologicznymi, genetycznymi lub metabolicznymi

Integracja Sensoryczna (SI)

Integracja Sensoryczna (SI) to właściwa organizacja sensorycznych wrażeń (bodźców), które napływają przez receptory. Mózg otrzymujący informacje ze wzroku, równowagi, słuchu, dotyku i czucia ruchu – kinestezja dokonuje ich identyfikowania odpowiedniej segregacji i interpretuje je biorąc pod uwagę wcześniejsze doświadczenia. W odpowiedzi mózg tworzy reakcję adaptacyjną.

Symptomy zaburzeń SI:

  • niepewność grawitacyjna – obawa przed wysokością, zmianą wysokości podłoża, widoczne jest wzmożone napięcie, strach przy zmianie położenia całego ciała i głowy
  • nadwrażliwość dotykowa – obecna jest nieprawidłowa percepcja bodźców dotykowych
  • zaburzenia posturalno – okoruchowe – czyli zaburzeni koordynacji wzrokowo – ruchowej
  • dyspraksja rozwojowa – obecne są trudności w tzw. planowaniu ruchu

Przykładowe objawy zaburzeń integracji sensorycznej:

  • trudności z koncentracją uwagi
  • nadwrażliwość na dźwięki
  • trudności z pisaniem, rysowaniem, wycinaniem
  • trudności z nauką jazdy na rowerze
  • częste potykanie się,
  • niezgrabność ruchowa
  • zbyt lekkie bądź zbyt mocne zaciskanie przedmiotów
  • uderzenie głową, kiwanie
  • dziecko nie lubi przytulania lub ciągle ociera się, uderza o przedmioty
  • słaba równowaga
  • trudności ze zrozumieniem poleceń
  • dziecko narzeka na drapiące metki od ubrań
  • unika chodzenia boso lub chodzi na palcach
  • nie lubi ubierać się lub preferuje tylko niektóre ubrania
  • choroba lokomocyjna lub nie lubi huśtawek
  • dziecko preferuje tylko pewne typy jedzenia lub przejada się
  • słaba lub nadmierna reakcja na ból
  • silna, negatywna reakcja na mycie włosów, obcinanie, czesanie

FITS( FUNKCJONALNA INDYWIDUALNA TERAPIA SKOLIOZ)

Metoda stworzona przez dr Mariannę Białek i dr n. o zdr. Andrzeja M’hango na potrzeby leczenia dzieci i młodzieży z wadami postawy, skoliozą oraz choroby Scheuermanna. Analizując dysfunkcje towarzyszące skoliozie proponowane są indywidualnie dostosowane ćwiczenia w zależności od wielkości kąta skrzywienia i wyniku badania klinicznego pacjenta.

Najistotniejsze wytyczne metody w postępowaniu leczniczym to:

  • uświadomienie dziecku i rodzicom mechanizmu skoliozy
  • zbadanie zakresu ruchu korekcyjnego czynnego i biernego
  • usunięcie barier mięśniowo-powięziowych, które ograniczają korekcyjny ruch
  • nauka derotacyjnego oddechu w funkcjonalnych pozycjach
  • budowa i stabilizacja nowych, prawidłowych, wzorców ruchowych
  • edukacja w zakresie autokorekcji w pozycjach funkcjonalnych
  • korekcja łuku pierwotnego wraz z kompensacją czynnościową ze stabilizacją lub korekcją łuku wtórnego

TRÓJPŁASZCZYZNOWA TERAPIA MANUALNA WAD STÓP

Jest to metoda neurofizjologiczna opracowana przez niemiecką terapeutkę Barbarę Zukunft-Huber. Uwzględnia fizjologiczny rozwój stóp dziecka w pierwszym roku życia oraz daje podstawę do ich diagnozy i leczenia w przypadku nieprawidłowego ustawienia. W Trójwymiarowej Manualnej Terapii Stóp wg Barbary Zukunft-Huber stosuje się chwyty diagnostyczne, które pozwalają zobrazować problem i ocenić efektywność terapii. Czynnościowe bandażowanie wzmacnia terapię manualną co pozwala utrzymać efekty prowadzonej terapii, która jest dedykowana dzieciom w wieku od 1 miesiąca życia do 6 lat.

Metoda znajduje zastosowanie w następujących wadach:

  • stopa płasko-koślawa
  • stopa sierpowata
  • stopa końska
  • stopa końsko-szpotawa
  • ograniczenia ruchomości w obrębie stawów biodrowych
  • kombinacje powyższych trudności

MASAŻ SHANTALA

Jest techniką masażu niemowląt i dzieci, nazywany jest dotykiem miłości. Zalecany jest od pierwszych dni życia dziecka. Delikatny dotyk składający się z ruchów głaskania, który wpływa na rozwój emocjonalnej więzi między dzieckiem a osobą masującą. Ważną kwestią stosowania tej techniki jest fakt, że niemowlę w trakcie kontaktu sensorycznego rozwija kilka zmysłów na raz m.in. głos, dotyk zapach opiekuna. Zmysł czucia stanowi podstawę komunikacji z otoczeniem dlatego idzie za tym lepszy rozwój psychoruchowy dziecka.

Korzyści dla dziecka:

  • reguluje sen
  • uspokaja, wycisza
  • stymuluje układ hormonalny
  • daje poczucie bezpieczeństwa
  • usprawnia procesy trawienia
  • rozwija świadomość ciała

Korzyści dla rodzica:

  • redukuje stres, uspokaja, wycisza
  • podnosi wiarę w umiejętności opieki nad dzieckiem
  • jest bazą do komunikacji z dzieckiem
  • wzmacnia więź

KINESIOLOGY TAPING/ ELASTYCZNY TAPING W PEDIATRII

Wspomaga terapię poprzez wykorzystanie elastycznych plastrów przyklejanych na skórę (plaster nie wydziela substancji leczniczych, klej jest hipoalergiczny). Celem jest ustawienie w korekcji tkanek powierzchownych, pomoc w aktywizacji struktury bądź jej relaksacji.

Rodzic w trakcie wizyty otrzyma informacje o celu stosowania aplikacji, czasie stosowania i sposobie pielęgnacji.

PNF (PRORIOCEPTIVE NEUROMUSCULAR FACILITATION)

Proprioceptywne Nerwowo-Mięśniowe Torowanie to koncepcja, która mobilizuje do pracy rezerwy czynnościowe i angażuje czynnie pacjenta. Wpływa na czynność mięśni poprzez receptory czuciowe za pomocą dobranych technik. Stosowane wzorce ruchowe mają odzwierciedlenie w czynnościach dnia codziennego. Terapia ma bezpośredni wpływ na prawidłowe wzorce łopatki, miednicy, kończyn górnych i dolnych, poprawia stabilność tułowia.